Przypowieść o siewcy jest jedną z najbardziej znanych przypowieści Jezusa i została zapisana w trzech Ewangeliach: Mateusza (13, 3-9), Marka (4, 3-9) oraz Łukasza (8, 5-8). Jest to przypowieść, która ukazuje różne reakcje ludzi na słowo Boże i mówi o postawie serca wobec nauki o Królestwie Bożym.
Treść przypowieści
Jezus opowiada historię siewcy, który wyszedł siać ziarno. Ziarno padało na różne rodzaje gleby, z których każda symbolizuje inny rodzaj człowieka i jego otwartość na słowo Boże.
- Ziarno, które padło na drogę: Ptaki szybko je wydziobały. Jezus wyjaśnia, że to symbolizuje ludzi, którzy słyszą słowo Boże, ale zanim zdąży się zakorzenić, przychodzi Zły i zabiera je z ich serc.
- Ziarno, które padło na skaliste miejsca: Szybko wzeszło, ponieważ miało płytką glebę, ale z powodu braku głębokich korzeni szybko uschło pod wpływem słońca. To oznacza ludzi, którzy z radością przyjmują słowo, ale gdy przychodzą trudności lub prześladowania, szybko się wycofują.
- Ziarno, które padło między ciernie: Rośliny wzrosły, ale ciernie zagłuszyły je, nie dając im przestrzeni do rozwoju. To odnosi się do ludzi, którzy słyszą słowo, ale troski tego świata, bogactwo i przyjemności życia zagłuszają słowo, przez co nie przynoszą owocu.
- Ziarno, które padło na dobrą ziemię: To ziarno wydało plon, niektóre trzydziestokrotny, inne sześćdziesięciokrotny, a jeszcze inne stokrotny. Symbolizuje to tych, którzy słuchają słowa Bożego, przyjmują je z otwartym sercem i przynoszą owoc poprzez swoje życie.
Znaczenie przypowieści
Przypowieść o siewcy pokazuje, że nie każdy, kto słyszy słowo Boże, przyjmie je z wiarą i pozwoli mu zakorzenić się w swoim życiu. Różne rodzaje gleby reprezentują różne postawy ludzkiego serca wobec Bożego słowa. Tylko ci, którzy są jak "dobra ziemia" – otwarci i gotowi na przemianę – przynoszą owoc.
Przypowieść podkreśla także, że królestwo Boże wzrasta dzięki tym, którzy przyjmują słowo i pozwalają mu działać w ich życiu, wydając owoce w postaci dobrych uczynków i głębszej relacji z Bogiem.